The story and the report/कथा आणि अहवाल/कहानी और रिपोर्ट

Original thought: English

The story and the report

The story

Let’s start with the story of why I want to write this. We (I, Okazusan, and Akkosan) were having a nice chai-time in a café at Colaba, Mumbai, India. I had just gotten married and was moving to a town place a little away from the city of Mumbai. Of course, as collaborators, both Okazusan and Akkosan were concerned about whether or not I would be continuing to collaborate. I told them that I would love to. Then, we discussed how I plan to work in the town called Chiplun. It was an amazing evening. They told me about a project planned at Ladakh, and I was all excited to join in. I even kept aside funds and started preparing. Now is the right time to mention that this happened on 1st March, 2020.

We all know what happened next. Of course, anything and everything that all the three of us planned never happened. COVID-19 had plans of its own.

Moving to a new town, adjusting to a new family, figuring out stuff that I never thought would happen, personal problems and medical emergencies, and so on kept happening in my life. Many such gloomy and extraordinary things happened in Okazusan’s life as well.

We didn’t connect much other than ensuring that we were safe, alive, and well.

So, when I read about the online meet for Ladakh, I was all ears. It felt nice to get connected.

Its not that I could connect to my friends in Japan, but I could also look at a part of my country in a new light.

—-

मूळ विचार: इंग्रजी

कथा आणि अहवाल

कथा

मला हे का लिहायचे आहे या कथेपासून सुरुवात करूया. आम्ही (मी, ओकाझुसान आणि अकोसन) कुलाबा, मुंबई, भारत येथे एका कॅफेमध्ये छान चहा पीत गप्पा मारत बसलो होतो. माझं नुकतंच लग्न झालं होतं आणि मुंबई शहरापासून थोडं दूर असलेल्या गावात मी राहायला जाणार होते. अर्थात, सहयोगी म्हणून,  ओकाझुसान आणि अकोसन या दोघांनाही मी पुढे काम करणे सुरू ठेवणार की नाही याबद्दल चिंता होती. मी त्यांना सांगितले की मला निश्चितच काम करत राहायला आवडेल. त्यानंतर, आम्ही चिपळूण नावाच्या गावात काम करण्याची माझी काय योजना आहे यावर चर्चा केली. ती एक अद्भुत संध्याकाळ होती. त्यांनी मला लडाख येथे नियोजित प्रकल्पाबद्दल सांगितले, आणि मी त्यात सामील होण्यास उत्सुक होते. मी पैसेही बाजूला ठेवले आणि तयारी सुरू केली. हीच योग्य वेळ आहे हे नमूद करण्याची की हे सारे 1 मार्च 2020 रोजी घडले.

पुढे काय झाले ते आपल्या सर्वांना माहीत आहे. अर्थात, आम्ही तिघांनी जे काही ठरवलं होतं ते कधीच घडलं नाही. COVID-19 च्या स्वतःच्या काही वेगळ्या योजना होत्या.

नवीन गावात जाणे, नवीन कुटुंबाशी जुळवून घेणे,  कधीही वाटले नव्हते अशा गोष्टी शोधणे, वैयक्तिक समस्या आणि वैद्यकीय अडचणी आणि असेच काही ना काही माझ्या आयुष्यात घडत राहिले. ओकाझुसानच्या आयुष्यातही अशा अनेक निराशाजनक आणि विलक्षण गोष्टी घडल्या.

आम्ही सुरक्षित, जिवंत, आणि चांगले आहोत याची खात्री करण्याशिवाय आम्ही एकमेकांशी फार बोललो नाही.

त्यामुळे लडाखच्या ऑनलाइन संमेलनाबद्दल मी वाचले, तेव्हा माझे कान टवकारले. आणि मग या सगळ्यांशी पुनः जोडलं जाऊन खूप छान वाटलं.

मी जपानमधील माझ्या मित्रांशी पुनः जोडली गेले असं नाही तर मी माझ्या देशाच्या एका भागाकडे नवीन नजरेने पाहू लागले.

————–

मूल विचार: अंग्रेजी

कहानी और रिपोर्ट

कहानी

आइए इस कहानी से शुरू करते हैं कि मैं यह साब क्यों लिखना चाहती हूं। हम (मैं, ओकाजुजी, और आक्कोंजी) कोलाबा, मुंबई, भारत में एक कैफे में चाय पीते हुए गप्पे लड़ा रहे थे। मेरी अभी-अभी शादी हुई थी और मैं मुंबई शहर से थोड़ी दूर एक कस्बे में रहने जा रही थी। बेशक, सहयोगी के रूप में, ओकाज़ुसन और अक्कोसन दोनों इस बात को लेकर चिंतित थे कि मैं आगे भी काम करना जारी रखूंगी या नहीं। मैंने उनसे कहा कि मुझे उनके साथ काम करते रहना अच्छा लगेगा। फिर, हमने चर्चा की मैं चिपलून शहर में कैसे काम ढूँढनेवाली हूँ। वह एक अद्भुत शाम थी। उन्होंने मुझे लद्दाख में नियोजित एक परियोजना के बारे में बताया, और मैं इसमें शामिल होने के लिए बहुत उत्साहित थी। मैंने पैसे भी अलग रखे थे वहाँ जाने के लिए और तैयारी शुरू कर दी। अब यह उल्लेख करने का सही समय है कि यह सब 1 मार्च, 2020 को हुआ था।

आगे क्या हुआ हम सब जानते हैं। बेशक, हम तीनों ने जो कुछ भी योजना बनाई थी, वह कभी नहीं सच हुई। COVID-19 की अपनी खुद की कुछ अलग योजनाएँ थीं।

एक नए शहर में जाना, एक नए परिवार के साथ तालमेल बिठाना, ऐसी चीजों का पता लगाना जो मैंने कभी नहीं सोचा होगा, व्यक्तिगत समस्याएं और अस्पताल के चक्कर, और इसी तरह का कुछ न कुछ मेरे जीवन में होता रहा। ओकाज़ुसन के जीवन में भी ऐसी कई निराशाजनक और असाधारण चीजें हुईं।

हमने हम सुरक्षित, जीवित और अच्छी तरह से थे यह सुनिश्चित करने के अलावा और ज्यादा कुछ बात नहीं की।

इसलिए, जब मैंने लद्दाख के लिए ऑनलाइन बैठक के बारे में पढ़ा, तो मैं उत्साहित हो गई। सबसे जुड़कर अच्छा लगा।

ऐसा नहीं है कि मैं जापान में अपने दोस्तों से जुड़ सकी, लेकिन मैं अपने देश के एक हिस्से को एक नई रोशनी में देख पाई।

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

%d bloggers like this: